Ο Hugo είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στα πενήντα του, ένας πλούσιος χήρος με μια αυξανόμενη κοιλιά και ένα φαλακρό κεφάλι. Παρά την ηλικία του και την εμφάνιση, φανταζόταν τον εαυτό του σαν ακαταμάχητη, ιδιαίτερα για τις νεότερες γυναίκες που δούλευαν κάτω από αυτόν.
Αν και δεν φλερτάρουν ανοιχτά όλο το χρόνο, Χιούγκο δεν μπορούσα να αντισταθώ πτώση ακατάλληλα σχόλια και καθιστώντας δύσκολη προκαταβολές κάθε φορά που είδε μια ευκαιρία — που συχνά απευθύνονται στο προσωπικό.
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, 22-year-old Αλίνα είχε προσληφθεί ως ένα πλυντήριο πιάτων. Η ζωή της ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη. Έχασε το σύντροφό της Ηλία σε ένα τραγικό δυστύχημα, ενώ ήταν έγκυος. Με την οικογένεια να στραφώ, πήρε το εστιατόριο δουλειά για να στηρίξει τον εαυτό της και το βρέφος της.
Μια μέρα, Αλίνα είδε ένα “Τώρα Πρόσληψη” σύνδεση Hugo εστιατόριο παράθυρο. Απελπισμένος, μπήκε μέσα και ζήτησε δουλειά. Την ντροπαλό χαμόγελο που αλιεύονται Hugo προσοχή, και την προσέλαβα.
Αλλά δεν ήθελε και πολύ πριν από τους συναδέλφους να την προειδοποιήσει.
“Πρόσεχε τον εαυτό σας με το αφεντικό,” μία από τις σερβιτόρες ψιθύρισε. “Του αρέσει να συμπεριφέρεται σαν Ρωμαίος. Έχει ήδη δοκιμάσει την τύχη του με τους άλλους.”
Αλίνα, όμως, είχε ένα στόχο: την επιβίωση.
“Μην ανησυχείς”, μου απάντησε. “Μπορώ να χειριστώ τον εαυτό μου.”
Ένα βράδυ, όπως ήταν έτοιμη να φύγει, Χιούγκο την πλησίασε κρατώντας ένα τριαντάφυλλο.
“Ξέρεις γιατί πραγματικά προσέλαβε;” με ρώτησε με ένα πονηρό χαμόγελο.
“Είμαι σε μια βιασύνη, κύριε.”
“Πάρε με Hugo”, είπε. “Τι θα λέγατε για ένα πολυτελές σαββατοκύριακο σε spa; Όλα τα έξοδα πληρωμένα. Μασάζ, σαμπάνια, ψώνια…”
Έκπληκτος, Αλίνα απάντησε σταθερά.
“Είμαι εδώ για να δουλέψω. Ευχαριστώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει.”
Ο χιούγκο ήταν μελανιασμένο από την απόρριψη. Το ” εγώ ” του δεν μπορεί να κατανοήσει την απέρριψε, ειδικά από κάποιον που θεωρείται ως “το πλυντήριο πιάτων.”
Θα αλλάξει γνώμη. Πρέπει να δούμε πόσο γενναιόδωρος είμαι, σκέφτηκε πικρά.
Τις ημέρες που ακολούθησαν, Hugo κρατήσει ένα άγρυπνο μάτι πάνω της. Έγινε ιδιαίτερα περίεργος για την μεγάλη τσάντα συχνά μεταφέρονται και συχνές επισκέψεις στα αποδυτήρια.
Στη συνέχεια, ένα γεμάτο απόγευμα, Αλίνα είπε ότι έπρεπε να φύγουμε νωρίς για να τρέξει ένα θέλημα.
Αυτό είναι όταν ο Χιούγκο έσπασε.
“Σταμάτα! Τι είναι η τσάντα; Κλέβεις φαγητό; Το κρασί;”
Το εστιατόριο έπεσε σιωπή. Αλίνα έγινε χλωμό.
“Μόλις το μεσημεριανό μου και μερικά ρούχα,” ψιθύρισε.
Αλλά ο Χιούγκο άρπαξε την τσάντα της και χτύπησε σε ένα τραπέζι. Όπως θα αποσυμπιεστεί, η αίθουσα πάγωσε.
Στο εσωτερικό, το οποίο βρίσκεται κάτω από μια κουβέρτα, ήταν η Αλίνα κοιμάται έξι-μήνας-παλαιό μωρό.
Το βρέφος αναδεύεται και απαλά μουρμούρισε, “Μαμά…μαμά…”
Η σιωπή ήταν εκκωφαντική. Η αλίνα άρχισε να αναφιλητό.
“Λυπάμαι… δεν έχω κανέναν. Δεν έχω λεφτά για παιδικό σταθμό, έτσι ώστε να το φέρω εδώ και να κρύψει κατά την διάρκεια βάρδιες. Την ταιζω κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Δεν έκλεψα… απλά ήθελα να δουλέψω και για την περίθαλψη.”
Hugo έκφραση του κατέρρευσε. Το θέαμα της το μωρό, την απελπισία στην Αλίνα με την φωνή όλο τον χτύπησε σκληρά. Αναμνήσεις από την ίδια του την γυναίκα και το παιδί, έχασαν και οι δύο σε ένα τραγικό αυτοκινητιστικό ατύχημα, τον κατέκλυσε.
Έπεσε κάτω μπροστά σε όλους.
“Συγχώρεσέ με… δεν ενήργησε από περηφάνια και θυμό. Κρύβομαι πίσω από τα πλούτη μου από τότε που έχασα την οικογένειά μου. Αλλά έκανα λάθος.”
Αλίνα κούνησε το κεφάλι μέσα από τα δάκρυα.
“Καταλαβαίνω. Αλλά δεν αξίζει η δημόσια ντροπή.”
Hugo χέρια της την τσάντα απαλά και είπε:
“Για ένα μήνα — που καταβάλλονται. Η δουλειά σου είναι ασφαλής. Και όταν επιστρέψετε, θα έχουμε αύξηση για την κάλυψη φροντίδας παιδιών.”
Με το μωρό της κοντά, Αλίνα αριστερά σε δάκρυα — αυτή τη φορά, με ανακούφιση.
Από εκείνη την ημέρα προς τα εμπρός, Hugo αλλάξει. Πως αντιμετωπίζεται το προσωπικό του με σεβασμό και ποτέ δεν πέρασε τη γραμμή και πάλι. Ακόμα σκόνταψε κατά καιρούς, αλλά η καρδιά του είχε μαλακώσει.
Όσο για την αγάπη; Δεν είχε γίνει ξανά. Αλλά για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, άρχισε να πιστεύει ότι μπορεί να αξίζει.
