Όταν Πτήσης 417 προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο προορισμού, Καπετάνιος Αλεξέι Morozov, ένας έμπειρος πιλότος, με είκοσι χρόνια υπηρεσίας, ως συνήθως, να κλείσουν τις μηχανές και παρέδωσε τον έλεγχο στο έδαφος του πληρώματος. Όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, μέχρι που το βλέμμα του έπεσε κατά λάθος σε έναν από τους επιβάτες με τα πόδια παρελθόν το παράθυρο.
Ο άνθρωπος που μεταφέρουν χειραποσκευές, αγνοώντας τα πάντα, αλλά ο καπετάνιος πάγωσε. Αυτό το άτομο ήταν η ακριβής διπλός — μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Το ίδιο σαγόνι, το χρώμα των ματιών και της μύτης. Κοιτούσε το ψωμί του προβληματισμού, μόνο ντυμένοι με πολιτικά ρούχα.
Alexey ονομάζεται το προβάδισμα αεροσυνοδός και, δείχνοντας τον επιβάτη, ψιθύρισε:
“Να του ζητήσω να μείνω για ένα λεπτό. Πες του έχω μια ερώτηση για τον. Αλλά να είστε προσεκτικοί.”
Η αεροσυνοδός, αμηχανία, που αλιεύονται up με τον άνθρωπο κατά την έξοδο και είπε:
“Με συγχωρείτε, κύριε, ο καπετάνιος ρώτησε αν θα μπορούσατε να περιμένετε μια στιγμή. Είναι σχετικά με τον έλεγχο κάποια έγγραφα.”
“Φυσικά,” ο άνθρωπος απάντησε, σηκώνοντας στην έκπληξη.
Ο καπετάνιος ήρθε στην καμπίνα. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, όταν είδε το διπλό. Ήθελε να πει κάτι, αλλά ο ξένος τον νικήσει.
Συνέχιση 👇👇
Ένα αεροπλάνο καπετάνιος παρατήρησε έναν άνδρα που έμοιαζε ακριβώς σαν κι αυτόν — και λίγα λεπτά αργότερα, κάτι τρομερό αποκαλύφθηκε
“Τι συμβαίνει εδώ…”, ο άνδρας ρώτησε.
“Εγώ θα έπρεπε να ρωτάω,” Alexey απάντησε.
Ο άνθρωπος που εισήγαγε τον εαυτό του:
“Είμαι Igor Sokolov. Είμαι ιστορικός, λέκτορας, και συχνά πετούν προς συνέδρια. Είμαστε σαν δύο σταγόνες νερό”.
Για μια στιγμή, σιωπή έπεσε. Στη συνέχεια, Αλεξέι πρότεινε:
“Ας πάμε στο προσωπικό του δωμάτιο και να μιλήσετε. Αυτό είναι κάτι παράξενο.”
Στο προσωπικό του δωμάτιο, αντάλλαξαν έγγραφα. Διαφορετικά ονόματα, διαφορετικές ημερομηνίες γέννησης, αλλά και οι δύο είχαν την ίδια γενέτειρα αναφέρονται — Vyazemsk, Khabarovsk Krai.
“Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο,” Ιγκόρ παραδέχτηκε. “Δεν ήξερα ότι οι γονείς μου. Βρήκα κάποια παλιά χαρτιά, αλλά ήταν σχεδόν δυσανάγνωστο.”
Alexey ένιωθε τα σωθικά του σφίγγει.
“Έχω, επίσης, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο… στην ίδια πόλη.”
“Νομίζετε ότι είμαστε… δίδυμα;” Igor ρώτησε.
Alexey κούνησε το κεφάλι.
“Ίσως. Θα μπορούσαμε να διαχωρίζονται κατά τη γέννηση. Συνέβη. Ειδικά τη δεκαετία του ‘ 80. Ορφανοτροφεία ήταν υπερπλήρεις, ελλιπή αρχεία. Ίσως κάποιο ιατρικό προσωπικό αποφάσισε να μας χωρίσει για να κάνει την υιοθέτηση πιο εύκολο.”
“Ή…” Ιγκόρ δίστασε, “ίσως να μην ήταν τυχαία.”
“Τι εννοείς;”
“Έχω μελετήσει μυστικά πειράματα που διεξάγονται στην ΕΣΣΔ. Ορισμένα έγγραφα δείχνουν ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές του’ 80, η γενετική έρευνα πραγματοποιήθηκε σε Khabarovsk Krai. Δίδυμα χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη της θεωρίας της ψυχολογικής synchrony.’ Μερικές φορές είχαν τοποθετηθεί σε διαφορετικές οικογένειες να τηρούν τους ανάπτυξη.”
Ένα αεροπλάνο καπετάνιος παρατήρησε έναν άνδρα που έμοιαζε ακριβώς σαν κι αυτόν — και λίγα λεπτά αργότερα, κάτι τρομερό αποκαλύφθηκε
“Νομίζετε ότι είμαστε μέρος αυτού του πειράματος;”
“Πρέπει να κάνουμε το τεστ DNA;”
Αρκετές εβδομάδες αργότερα, τα αποτελέσματα των εξετάσεων DNA επιβεβαίωσε: ήταν βιολογικά δίδυμα αδέλφια. Έγινε ένας καπετάνιος, ο άλλος ιστορικός. Η μοίρα που χωρίζονται από χιλιάδες χιλιόμετρα, αλλά τους έφερε μαζί στο ουρανό — για αυτό το αεροπλάνο.
Αποφάσισαν να ταξιδέψουν μαζί για να Vyazemsk να προσπαθήσουμε να βρούμε τα ίχνη τους οικογένεια… και, ίσως, να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με το γιατί οι δρόμοι τους χώρισαν από την αρχή.
