Θα ήθελα ένα ήσυχο δείπνο. Τίποτα το ιδιαίτερο — ένα άνετο μικρό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης, νόστιμα αρώματα, απαλή μουσική. Αλλά το βράδυ μετατράπηκε σε απόλυτο εφιάλτη.
Ο φίλος μου είχε παραγγείλει ένα κινόα και αβοκάντο σαλάτα. Όλα δείχνουν τέλεια, μέχρι που ξαφνικά πάγωσε μέσα δάγκωμα.
“Το βλέπεις αυτό;” ρώτησε, δείχνοντας κάτι στο πιάτο.
Υπήρχαν μικροσκοπικά μαύρα στίγματα διάσπαρτα σε όλη τη σαλάτα, κοιτάζοντας ακριβώς όπως οι σπόροι chia. Για το δεύτερο, δεν νομίζω ότι μπορούμε να το καρύκευμα ή μερικά μοντέρνα topping.
Παραγγείλαμε μια σαλάτα — αλλά τι βρήκαμε μέσα μας έστειλε κατευθείαν στο νοσοκομείο
Αλλά το πρόσωπό του μεγάλωσε πιο τεταμένη.
“Αυτά δεν είναι σπόροι, Κοίτα, είναι σε κίνηση.”
Εμείς έσκυψε πιο κοντά — και το αίμα μας πάγωσε. Οι “σπόροι” ήταν στην πραγματικότητα να τρίζουν. Μικροσκοπικά, σχεδόν διαφανείς σφαίρες με σκοτεινά κέντρα… ήταν αυγά. Αβγά εντόμων. Εκεί στο φαγητό.
Πρώτα ήρθε το σοκ, στη συνέχεια, μια κραυγή. Το προσωπικό έτρεξε και προσπάθησε να το εξηγήσω, αλλά ήμασταν ήδη καλέσει ένα ασθενοφόρο. Δεν είχαμε ιδέα τι είδους πλάσμα που γέννησε τ ‘ αυγά με το γεύμα, ή αν είχαμε ήδη καταπιεί κάτι.
Ο φίλος μου άρχισε να τον πανικό, είτε από φόβο ή ναυτία, ακόμα δεν είμαι σίγουρος.
Παραγγείλαμε μια σαλάτα — αλλά τι βρήκαμε μέσα μας έστειλε κατευθείαν στο νοσοκομείο
Στο νοσοκομείο, θα εξετάστηκαν, είχαν εξετάσεις και χορηγήθηκαν φάρμακα “μόνο στην περίπτωση.” Οι γιατροί μας συμβούλεψε να παρακολουθεί τα συμπτώματα στενά. Όσο για το εστιατόριο… φυσικά, θα υποβάλει καταγγελία.
Προσπάθησαν να την κατηγορήσει για ένα “τεχνικό σφάλμα” ή “χάλασε συστατικό αποστολή”, αλλά δε μας ένοιαζε. Μετά το δείπνο, η εμπιστοσύνη καταστράφηκε πέρα από την επισκευή.
Τώρα κάθε φορά που βλέπω σπόρους chia, εκείνο το βράδυ, αναβοσβήνει μπροστά στα μάτια μου.
