Η εγκυμοσύνη δεν είναι εύκολη. Η κυοφορία ενός μωρού μπορεί να αποτελέσει πραγματική δοκιμασία αντοχής.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δεν αλλάζει μόνο η σωματική διάπλαση μιας γυναίκας. Γίνεται επίσης πιο ευαίσθητη και συναισθηματική, καθώς ανησυχεί και νοιάζεται για τα πάντα.
Ευτυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο τοκετός γίνεται χωρίς επιπλοκές και περνάει γρήγορα. Ο πόνος ξεχνιέται τη στιγμή που η μητέρα κρατάει το μωρό της στην αγκαλιά της. Τότε είναι που ο φόβος για την υγεία του παιδιού τελικά εξαφανίζεται.
Ωστόσο, η ιστορία της Τζένι Γουίλοου είναι εντελώς διαφορετική.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, όλα τα αποτελέσματα των εξετάσεών της ήταν άψογα. Αυτή και ο σύζυγός της προετοιμάζονταν σχολαστικά για τον ερχομό του πρώτου τους παιδιού και έπαιρναν σοβαρά την υγεία τους. Οι γιατροί δεν εντόπισαν κανένα πρόβλημα.
Αλλά στην 34η εβδομάδα, έπρεπε να υποβληθεί σε επείγουσα καισαρική τομή. Η επέμβαση πήγε καλά και πολλοί πίστευαν ότι τα χειρότερα είχαν περάσει. Αλλά τότε έγινε σαφές ότι το μωρό δεν ήταν απολύτως υγιές.
Η Τζένη χαλάρωσε, σκεπτόμενη ότι είχε ήδη υπομείνει το πιο δύσκολο κομμάτι. Μία από τις νοσοκόμες μάλιστα αποκάλεσε το κοριτσάκι πανέμορφο, οπότε δεν είχε ιδέα τι θα ακολουθούσε.
Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα τοκετού άλλαξε γρήγορα. Το πρόσωπο του μωρού άρχισε να αλλάζει μπροστά στα μάτια τους.
Οι γιατροί ήταν τόσο σοκαρισμένοι που δεν μπορούσαν να κρύψουν τα συναισθήματά τους. Ακόμα και με χρόνια εμπειρίας, δεν είχαν ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο.
Προσπάθησαν να σώσουν το μωρό και να κάνουν κάτι —οτιδήποτε— για να σταματήσουν τη σκλήρυνση του δέρματός της. Αλλά οι προσπάθειές τους ήταν μάταιες. Ρωγμές άρχισαν να εμφανίζονται στο πρόσωπό της, οι οποίες μετατρέπονταν σε ανοιχτές πληγές. Ο πανικός ήταν ζωγραφισμένος σε όλα τα πρόσωπά τους και η Τζένη δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε.
Για να μην ανησυχεί η νέα μητέρα, οι γιατροί της έκαναν μια ένεση και εκείνη αποκοιμήθηκε.
Αργότερα, η Τζένη έμαθε ότι η κόρη της είχε μια σπάνια πάθηση. Η διάγνωση ακουγόταν σαν πρόταση — Ιχθύωση Αρλεκίνου.
Η Τζένη δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρό ήταν… μέχρι που είδε το πρόσωπο του συζύγου της. Τότε όλα έγιναν ξεκάθαρα.
Η σιωπή ήταν το πιο τρομακτικό κομμάτι. Ο σύζυγός της απλώς καθόταν εκεί σιωπηλός, κάτι που έλεγε περισσότερα από όσα θα μπορούσαν ποτέ να πουν οι λέξεις.
Με λίγα λόγια, αυτή η πάθηση προκαλεί την ανάπτυξη του δέρματος 14 φορές πιο γρήγορα από το κανονικό. Ως αποτέλεσμα, το σώμα κοκκινίζει και φλεγμαίνει, και οι ευαίσθητες περιοχές (όπως τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα) γίνονται εξαιρετικά επώδυνες.
Τα παιδιά με αυτή τη διάγνωση σπάνια ζουν περισσότερο από μερικά χρόνια. Ακόμα κι αν οι γονείς παρέχουν τις πιο άνετες δυνατές συνθήκες, συνήθως προκύπτουν άλλα προβλήματα υγείας ή αναπτυξιακές καθυστερήσεις.
Όταν η Τζένι άρχισε να διαβάζει για την ασθένεια, κατάλαβε επιτέλους πόσο σοβαρή ήταν στην πραγματικότητα. Συνειδητοποίησε ότι η κόρη της είχε πολύ λίγες πιθανότητες να ζήσει μια πλήρη ζωή — και ότι για το παιδί, η επιβίωση από τη γέννα μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν περισσότερο πόνος παρά ηρεμία.
Αλλά η Άννα αποτέλεσε εξαίρεση. Χάρη στην πίστη των γονιών της και των γιατρών, επέζησε.
Λίγο καιρό μετά τη γέννηση, πήρε εξιτήριο και μεταφέρθηκε σπίτι.
Κάθε δύο ώρες, η μητέρα της έπρεπε να αλείφει ολόκληρο το σώμα της Άννας με μια στρώση βαζελίνης. Έπρεπε επίσης να την κάνει μπάνιο πιο συχνά από το συνηθισμένο. Η Τζένη κάποτε ονειρευόταν τα χαριτωμένα ρούχα που θα αγόραζε για την κόρη της. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ήθελε απλώς να ζήσει η Άννα.
Η Άννα τη δίδαξε να ζει διαφορετικά — η κόρη της έδωσε στην Τζένη ένα σημαντικό μάθημα ζωής.
Η γυναίκα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ξεχάσει όλους τους περιορισμούς. Ανάγκασε τον εαυτό της να πιστέψει ότι μπορούσαν να τα καταφέρουν. Αυτός έγινε ο στόχος της Τζένης – να συνεχίσει και να μην ενδώσει στην απελπισία.
Τώρα, η μητέρα αυτού του ξεχωριστού παιδιού διατηρεί ένα ιστολόγιο στο Instagram, όπου μοιράζεται ιστορίες για την κόρη της. Μιλάει για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και πέρα από αυτήν.
Η Τζένη δεν δυσανασχετεί με τη μοίρα ούτε κάνει περιττές ερωτήσεις. Καταλαβαίνει ότι η Άννα ήρθε στη ζωή τους επειδή είχαν αρκετή αγάπη για να την αποδεχτούν. Μόνο μετά τη γέννηση της κόρης της κατάλαβε πραγματικά η Τζένη πόσο όμορφος είναι ο κόσμος.
Αυτή η ιστορία είναι μια δυνατή υπενθύμιση του πόσο ζωτικής σημασίας είναι η αγάπη και η υποστήριξη στη ζωή. Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε όλες τις δοκιμασίες και να μην τα παρατάμε ποτέ — γιατί ποτέ δεν μας δίνεται κάτι περισσότερο από όσο μπορούμε να αντέξουμε.
