Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο Vanity Fair για το εξώφυλλό του Νοεμβρίου, η 34χρονη καλλιτέχνης (γεννημένη Melissa Viviane Jefferson) συλλογίστηκε την καριέρα της και το βαθύτερο νόημα πίσω από τη μουσική της. Παρά την παγκόσμια δημοτικότητά της, η Lizzo το κατέστησε σαφές: δεν δημιουργεί μουσική με στόχο μια συγκεκριμένη φυλή. Η δουλειά της έχει τις ρίζες της στην αυθεντική μαύρη εμπειρία της, που χρησιμεύει ως μια μορφή προσωπικής θεραπείας.
Αν και το μουσικό θεμέλιο της Lizzo βρίσκεται στο R&B, το gospel και το hip-hop, το ξεκίνημά της στην ποπ με επιτυχίες όπως τα “Juice”, “Good As Hell” και “About Damn Time” έχει προσελκύσει θαυμαστές από όλα τα υπόβαθρα — συμπεριλαμβανομένων πολλών λευκών ακροατών μετά το άλμπουμ της Cuz I Luv You του 2019 . Ωστόσο, η Lizzo τόνισε ότι το βασικό της κοινό είναι οι μαύρες γυναίκες.
«Χρειαζόμαστε την αγάπη για τον εαυτό μας και την επιβεβαίωση του εαυτού μας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο», τόνισε η Lizzo, εξηγώντας ότι τα τραγούδια της έχουν σκοπό να εξυψώσουν τις μαύρες γυναίκες που, όπως αυτή, έχουν αντιμετωπίσει εκφοβισμό, διακρίσεις και συστημική πίεση. Το βρίσκει απογοητευτικό όταν οι άνθρωποι αμφισβητούν τη σύνδεσή της με τη μαύρη κοινότητα – μια ταυτότητα που λέει ότι είναι συνυφασμένη με όλα όσα κάνει.
Συζητώντας την πρόσφατη διαμάχη της σχετικά με το ιστορικό κρυστάλλινο φλάουτο του Τζέιμς Μάντισον, η Λίτζο μοιράστηκε τη θλίψη της για το πόσο μικρή πρόοδο έχουν δει πραγματικά οι μαύρες γυναίκες. Παραδέχτηκε ότι αισθάνεται απελπισία, τονίζοντας ότι οι μαύρες γυναίκες υποτιμώνται από καιρό και δεν σεβάζονται στην Αμερική. Ωστόσο, η Lizzo βλέπει επίσης ελπίδα – ιδιαίτερα όταν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία αρχίζουν να αναγνωρίζουν και να διορθώνουν το προνόμιό τους.
Έντονη υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης, η Lizzo πρόσφατα δώρισε 500.000 $ στην Planned Parenthood και στο Εθνικό Δίκτυο Ταμείων Αμβλώσεων μετά την ανατροπή της Roe εναντίον Wade — μια δωρεά που ανταποκρίνεται στον διοργανωτή της περιοδείας της, Live Nation. Δεν απέφυγε να επικρίνει τον συστημικό ρατσισμό και την υπεροχή των λευκών ανδρών, επικαλώντας τις δομές που συνεχίζουν να καταπιέζουν τις περιθωριοποιημένες ομάδες.
Τελικά, η ιστορία της Lizzo είναι μεγαλύτερη από μουσική. Έχει να κάνει με τη φυλή, την ανθεκτικότητα, την ταυτότητα και τον ακτιβισμό. Η ατρόμητη φωνή της συνεχίζει να σπάει τα εμπόδια, προτρέποντας έναν ευρύτερο πολιτιστικό απολογισμό – όλα αυτά υπενθυμίζοντας στους θαυμαστές της, ιδιαίτερα στις μαύρες γυναίκες, να αγαπούν τον εαυτό τους χωρίς συγγνώμη.
