Αυτό το παλιό τραπέζι, αν και φαινόταν αρκετά αξιοπρεπές εξωτερικά, στεκόταν στην αυλή εδώ και πολλά χρόνια, λειτουργώντας περισσότερο ως διακόσμηση κήπου παρά ως λειτουργικό έπιπλο.
Με την πάροδο του χρόνου και με την έκθεση στα στοιχεία, έδειξε σημάδια φθοράς: το ξύλο σκουραίνει, ραγίζει κατά τόπους και το βερνίκι φθείρεται.
Συνειδητοποιώντας ότι ακόμη και τα πιο ανθεκτικά είδη ξύλου φθείρονται με την πάροδο του χρόνου, αποφάσισα να δώσω στο τραπέζι μια δεύτερη ζωή.
Αποφάσισα να μην αλλάξω τη δομή του – ήταν ακόμα στιβαρό – αλλά η επιφάνεια χρειαζόταν προσοχή. Αρχικά, τρίψα προσεκτικά το τραπέζι, αφαιρώντας το παλιό βερνίκι και λειαίνω τυχόν ατέλειες. Έπειτα, πέρασα μια νέα στρώση βερνικιού για να το προστατέψω από την υγρασία και τις αλλαγές θερμοκρασίας.
Επέλεξα το λευκό ως χρώμα—προσθέτει φρεσκάδα και δένει αρμονικά στην ατμόσφαιρα του κήπου. Έβαλα δύο στρώσεις χρώματος για να εξασφαλίσω ένα ομοιόμορφο φινίρισμα και να δημιουργήσω το εφέ ανανεωμένων επίπλων.
Τώρα, αυτό το τραπέζι κατέχει μια ξεχωριστή θέση στον κήπο, και γίνεται ένα ζεστό μέρος για βραδινές συγκεντρώσεις και πικνίκ με φίλους. Χάρη στη νέα του εμφάνιση όχι μόνο διατήρησε το σκοπό του αλλά έγινε και αληθινή διακόσμηση στην αυλή μας.
