Ο Zoltán Nagy πέρασε πολλά χρόνια στο εξωτερικό, αλλά όταν ένιωσε την επιθυμία να επιστρέψει στην πατρίδα του, το ερώτημα του πού να ζήσει έγινε επίκαιρο γι ‘αυτόν. Οι επιλογές της προσωρινής στέγασης σε συγγενείς ή της ενοικίασης ενός σπιτιού δεν του άρεσε, γιατί το όνειρό του ήταν η δική του γωνιά, και κατά προτίμηση στην αγκαλιά της φύσης, όπου μπορούσε να απολαύσει την ηρεμία της και το τραγούδι των πουλιών.
Στην αναζήτησή του, ο Ζόλταν σταμάτησε στα περίχωρα της μικρής πόλης Μπέκες. Εκεί βρήκε ένα παλιό σπίτι, που ήταν περίπου εκατό ετών.
Η κατάσταση αυτού του κτιρίου, για να το θέσω ήπια, άφησε πολλά να είναι επιθυμητά. Οι συγγενείς προσπάθησαν να αποτρέψουν τον Zoltan από το να αγοράσει αυτό το «σκουπίδια», αλλά ήταν ανένδοτος και το αγόρασε.
Η ανακαίνιση του σπιτιού αποδείχθηκε ότι ήταν ένα μεγάλο έργο για τον Nad και τη σύζυγό του, που κόστισε όσο και η τιμή αγοράς. Το ζευγάρι αποφάσισε να διακοσμήσει το εσωτερικό σε ένα ζεστό εξοχικό στιλ.
Η απλότητα και η λειτουργικότητα είναι αυτά που εκτιμούσε ο Zoltan, επομένως δεν υπάρχει χώρος για υπερβολές στο ανακαινισμένο σπίτι του.
Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι σε ένα φρέσκο λευκό και τα ριγέ χαλιά έμοιαζαν αρμονικά στο πάτωμα. Τα έπιπλα ήταν ξύλινα, σε πλούσια καφέ απόχρωση, που έδινε στο σπίτι μια ιδιαίτερη γοητεία και θαλπωρή.
Κι έτσι, όταν οι ίδιοι φίλοι που αμφέβαλλαν για την απόφασή του επισκέφτηκαν τον Ζόλταν, η έκπληξή τους δεν είχε όρια. Δεν έμεινε ίχνος από τον πρώην «αχυρώνα», και στη θέση του βρισκόταν ένα γοητευτικό και φιλόξενο αρχοντικό.
